Het archeologische gebied van Roselle is een belangrijke Etruskische en Romeinse archeologische vindplaats in Toscane, gelegen nabij Grosseto. Het park bevat de overblijfselen van een Etruskische stad, inclusief een imposanta stadmuur, en een amfitheater uit de Romeinse tijd. Het is nu een interessant een openluchtmuseum waar bezoekers de geschiedenis kunnen ontdekken door middel van een pad dat langs de ruïnesen de stadsmuren leidt. 

Roselle (Rusellae in het Latijn), was ooit een belangrijk centrum van de Etruskische beschaving en behoorde tot de Etruskische Dodecapolis, een confederatie van twaalf Etruskische steden die een politieke, economische en religieuze alliantie vormden. 
De Dodecapolis kwam vanaf de 4e eeuw v.o.t. grotendeels onder invloed van Rome. Hoewel de Dodecapolis een zekere mate van politieke en culturele onafhankelijkheid behield, werden de steden geleidelijk aan ingelijfd door de Romeinse Republiek. 
De Romeinen namen veel Etruskische elementen over, zoals religieuze rituelen, bouwstijlen en militaire organisatie, maar uiteindelijk werd de Etruskische cultuur grotendeels geabsorbeerd door de Romeinse cultuur. Ook Roselle werd uiteindelijk onderdeel van het Romeinse Rijk. De Romeinen namen de stad in en lieten er sporen van hun aanwezigheid achter, zoals een amfitheater en thermale baden. Er zijn ook overblijfselen van een Romeinse tempel, gewijd aan Augustales. Het hoogtepunt van de stedebouwkundig ontwikkeling dateert uit het keizerlijke tijdperk, met de bouw van het amfitheater, het monumentale gerechtscomplex, de basilieken aan de noordkant van het plein en de thermen.

In de jaren 1960 en 1980 heeft de Soprintendenza per i Beni Archeologici della Toscana ongeveer veertig marmeren beelden (1e eeuw na C.) opgegraven die de openbare gebouwen van de stad sierden.[3]
Naast het beeld van Agrippina Minor, moeder van keizer Nero en echtgenote van keizer Claudius, werden er drie beelden gevonden in het gebouw dat misschien te identificeren met de zetel van de Curia van de lokale senaat. Volgens archeologen duiden inscripties aan de voet van sommige beelden uit de beeldencyclus op het hergebruik van het gebouw in de late oudheid om de familie Bassi te eren. Het gebouw wordt daarom doorgaans dat de Basilica dei Bassi genoemd. Het gaat om een jonge man voorgesteld als Jupiter, zittend op een troon, Valerianus Frater, zijn zus Priscilla, en een toga-dragende figuur, Bassus, die een onbekende uit dezelfde familie voorstelt. Een aantal marmeren kopieën van deze beelden werden tussen de ruïnes opgesteld. Het vijfde beeld dat opgesteld staat tusen de ruïnes is een kopie van een beeld van een Romeinse generaal, gekleed in een harnas versierd met figuren van onderworpen barbaren en met symbolen van overwinning. Het beeld van de 'generaal zonder hoofd' staat opgesteld tussen het Forum en de Domus degli Augustales.

Het beeld werd opgegraven in de noordelijke muur van een gebouw dat verband hield met de keizercultus, het Augusteum. De versiering bestaat uit verschillende elementen: een trofee van wapens en een adelaar in een vrijwel centrale positie, met aan weerszijden menselijke figuren die kunnen worden geïnterpreteerd als barbaren en die worden geïdentificeerd als de Brit Caratacus, vergezeld van zijn familieleden, terwijl hij een verzoek om vrijlating richt tot de Senaat en keizer Claudius, volgens de episode die wordt beschreven in de Annales van Tacitus (12.33-40).[2] Caratacus was een historische Britse leider van de stam der Catuvellauni die bekend werd door zijn moedige verzet tegen de Romeinse invasie van Brittannië.

Eleonora Romanò :

«La  scelta  di  realizzare  una  corazza  con  corsetto  anatomico  con  una  parte  del  mantello  sopra  di  esso  ha  certamente  limitato  la  possibilità  di  comporre  e  distribuire  la  scena  su  un  più  ordinato  piano  orizzontale.  Tale  circostanza  pone  maggiori  perplessità  nel  riconoscimento  delle  due  figure  presenti sull’estremità destra: il trofeo scomposto non aiuta inoltre a capire la posizione spaziale alla quale esse sono  collocate.  Quest’ultimo  aspetto  non  è  da  sottovalutare  poiché  cambia  una  parte  dei  protagonisti  della scena, che credo sia stata composta nel seguente modo: lato sinistro: Caratacus + figlioletta; centro: trofeo di armi + aquila; lato destro: moglie ed uno dei fratelli di Caratacus posti ai piedi delle tribune dalle quali  il Senato e l’imperatore (non raffigurati) osservano la scena.»[4].

«De  keuze  om  een  harnas  met  anatomisch  korset  te verbeelden waarbij het gedeeltelijk door een mantel, heeft  de  mogelijkheid  om  de  scène  op  een  meer  ordelijke  horizontale  vlak  te  componeren  en  te  verdelen  zeker  beperkt.  Deze omstandigheid maakt het nog moeilijker om de twee figuren aan de rechterkant te herkennen: de uiteengevallen trofee helpt ook niet om de ruimtelijke positie waarin ze zich bevinden te begrijpen.  Dit laatste aspect mag niet worden onderschat, aangezien het een deel van de hoofdrolspelers van de scène verandert. De scene is denk ik als volgt samengesteld:

linkerkant: Caratacus + dochtertje;
midden: trofee van wapens + adelaar;
rechterkant: vrouw en een van de broers van Caratacus aan de voet van de tribunes van waaruit  de Senaat en de keizer (niet afgebeeld) de scène gadeslaan»[4].

Het Augusteum

Het Augusteum was een openbare ruimte gewijd aan de verering van de keizerlijke cultus. Er zijn zeven marmeren beelden uit het Augusteum opgegraven, waaronder portretten van keizer Augustus en Livia, en andere leden van het keizerlijk huis. Het gebouw, met een rechthoekige plattegrond, stond in het zuidelijke deel van het forum en had een ingang aan de westkant en een apsis aan de oostkant. De lange zijden werden intern onderbroken door vijf nissen waarin de beelden van de leden van de keizerlijke familie stonden. De muren, gebouwd in opus reticulatum, waren bekleed met marmeren platen en pleisterwerk dat was beschilderd in imitatie van marmer, terwijl het gewelf was versierd met gekleurd stucwerk.[3].