Roselle (Rusellae in het Latijn), was ooit een belangrijk centrum van de Etruskische beschaving en behoorde tot de Etruskische Dodecapolis, een confederatie van twaalf Etruskische steden die een politieke, economische en religieuze alliantie vormden. In 294 v.o.t. verloor het zijn politieke onafhankelijkheid aan Rome. Archeologische onderzoeken hebben romeinse monumenten blootgelegdt: het forum, de basiliek, het amfitheater, de baden, het Augusteum en enkele woningen waaronder de elegante Domus dei Mosaici.

In de jaren 1960 en 1980 heeft de Soprintendenza per i Beni Archeologici della Toscana ongeveer veertig marmeren erebeelden uit de 1e eeuw na C. opgegraven die ooit in de openbare gebouwen van de stad opgesteld stonden, waaronder de beeldencycli die gevonden werden in de Domus degli Augustales en in de Basilica dei Bassi. De beeldencyclus die in het Augusteum werd opgegraven is niet alleen opmerkelijk vanwege de kwaliteit van de beelden, maar ook vanwege de omvang van de cyclus. De twee meer dan levensgrote zittende beelden bij de oostelijke muur van het gebouw stellen het vergoddelijkte keizerlijke paar na hun dood voor: de vrouwelijke figuur, afgebeeld in de gedaante van Ceres, is Livia; terwijl de mannelijke figuur, zonder hoofd en afgebeeld volgens de iconografie van Jupiter van het Capitool, Augustus zou voorstellen.

In de andere portretbeelden kan men persoonlijkheden uit de keizerlijke familie herkennen zoals Germanicus, Antonia Minor, Drusus Major, Drusus III, Julia Livilla, Agrippina Major, de keizer Claudius, enkele niet-geïdentificeerde vrouwen en meisjes en jongens, en tot slot een generaal zonder hoofd met een rijk harnas (een lorica ) versierd met figuren van onderworpen barbaren en symbolen van de overwinning, die recent geïdentificeerd werd als Domitianus.Tussen het Forum en het Augusteum is een kopie van het beeld te zien.
In het Augosteo werden ook enkele ex-voto sokkels met inscripties teruggevonden, die de basis vormden voor een nauwkeurige datering.

Augusto

Het beeld van Augustus zittend als Jupiter van het Capitool verwijst naar een sculpturale voorstelling van de Romeinse keizer Augustus, vaak afgebeeld in een houding die doet denken aan een beeld van Jupiter, de koning van de goden, zittend op een troon. Deze iconografie werd gebruikt om de grootsheid en macht van Augustus te benadrukken, hem te linken aan de oppergodheid en zijn heerschappij te associëren met de stabiliteit en welvaart van het rijk.

De Julisch-Claudische dynastieregeerde over het Romeinse Rijk van 27 v.o.t. tot 68 n.C. en omvatte de eerste vijf keizers: Augustus, Tiberius, Caligula, Claudius en Nero.
De term Julisch-Claudisch verwijst naar de twee families die de keizerlijke dynastie vormden: de Julii Caesares en de Claudii Nerones.
Augustus was de eerste keizer van het Romeinse Rijk. Hij werd geboren als Gaius Octavius, en was een achterneef en geadopteerde zoon van Julius Caesar. Na Caesars dood nam Octavius de macht over en werd in 27 v.o.t.. door de senaat de eretitel Augustus (de verhevene) gegeven, waarmee hij de eerste Romeinse princeps (of "Keizer") van het Romeinse rijk werd. Met het principaat voerde hij een nieuwe, duurzame staatsinrichting in, ter vervanging van de republiek die in de honderdjarige burgeroorlog geheel verwoest was.
Door steeds meer verschillende bevoegdheden van republikeinse magistraten naar zich toe te trekken kreeg hij als alleenheerser de feitelijke macht over Rome in handen.
Augustus' regeerperiode (27 v.o.t. - 14 n.C.) wordt vaak gezien als een tijd van vrede en welvaart, bekend als de Pax Romana. Hij hervormde de Romeinse Republiek tot een monarchie, het Principaat, waarbij hij de macht deelde met de senaat, maar zelf de feitelijke heerser was.

Augustus' erfenis is aanzienlijk. Hij wordt beschouwd als een van de meest invloedrijke Romeinse keizers en zijn bewind legde de basis voor de eeuwenlange stabiliteit van het Romeinse Rijk. 

Augustus en Etrurië

Augustus, die in 27 v.C. net de troon had bestegen, wilde zich, nadat hij de weinig geruststellende rol van legeraanvoerder had afgelegd, profileren als hersteller van het oude en de traditie. In zijn beleid maakte Augustus veelvuldig gebruik van verwijzingen naar het verleden; hij had daarom bijzondere aandacht voor de steden van Etrurië, die een verre en adellijke afkomst hadden, maar zwaar waren getroffen door zowel de eerste fase van de romanisering als door de sociale oorlog en de burgeroorlogen. Aan Augustus is waarschijnlijk de heroprichting van de Etruskische liga te danken, die ten onder was gegaan na de verwoesting van het grote heiligdom van Fanum Voltumnae (gelegen bij Orvieto in Campo della Fiera) in 264 v.C. De heropgerichte liga was lange tijd actief en vele inscripties, ook gevonden in Roselle, herinneren aan de magistraten ervan. Nog in de tijd van Constantijn (324-337 n.C.) werd in de buurt van Volsinii (vermoedelijk dus in het oude Fanum Voltumnae) een jaarlijks pan-Etruskisch feest gehouden waaraan ook de Umbriërs deelnamen. [4]

De door Augustus gewenste Etruskische revival werd voortgezet door Claudius (41-54 n.Chr.), die bekend stond om zijn interesse in de Etruskische geschiedenis en cultuur. Claudius zette zich ook in voor de heroprichting van de ordo LX haruspicum, het priestercollege dat de Etruskische discipline in stand hield en dat al in de republikeinse tijd door de senaat in stand was gehouden vanwege de erkende autoriteit van zijn uitspraken, die vaak nuttig waren voor politieke en propagandistische doeleinden.